Saddam Husajn - człowiek, który terroryzował Irak przez dekady
Saddam Husajn był przywódcą Iraku od 1979 do 2003 roku, kiedy to został obalony przez siły amerykańskie, a następnie stracony. Jest pamiętany jako bezwzględny dyktator, który zabił tysiące swoich obywateli, a jego rządy były naznaczone przemocą, cenzurą i łamaniem praw człowieka. Ale kim dokładnie był Saddam Husajn? Jak doszedł do władzy w Iraku? I co doprowadziło do jego upadku? Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tej fascynującej postaci z historii najnowszej...
Kim był Saddam Husajn?
Saddam Husajn urodził się w wiosce w Tikricie w Iraku w 1937 roku, jako czwarte z ośmiorga dzieci w biednej, wiejskiej rodzinie. Jego wczesne lata były naznaczone tragedią: gdy Saddam miał zaledwie osiem lat, zmarli oboje jego rodzice. Wychowywał go wujek, przywódca plemienny, który na całe życie rozbudził w młodym Husajnie zamiłowanie do plemiennej kultury i zwyczajów.
Jak Saddam doszedł do władzy w Iraku?
Polityczne dojście Saddama Husajna do władzy w Iraku było naznaczone przemocą, rozlewem krwi i bezwzględną eliminacją wszelkich zagrożeń dla jego władzy. Pod koniec lat 50. związał się z Partią Baas, organizacją opowiadającą się za arabskim nacjonalizmem, socjalizmem i antykolonializmem. Partia Baas popierana była zarówno przez Związek Radziecki, jak i Stany Zjednoczone, a w 1959 roku rząd iracki rozpoczął rozprawę (znaną jako "Kryzys Partii Baas") z jej członkami. W 1959 roku Saddam został aresztowany, przesłuchiwany i torturowany przez rząd iracki; został później skazany na śmierć, ale ułaskawiono go z powodu młodości. W 1963 roku Partia Baas przejęła władzę w Iraku w wyniku wojskowego zamachu stanu. Saddam Husajn, który stał się już wtedy potężnym członkiem partii, szybko awansował, zostając w 1968 r. wiceprezydentem Iraku, a w 1979 r. prezydentem.
Dlaczego Saddam był uważany za zagrożenie dla świata?
Jednym z powodów, dla których Saddam Husajn był uważany za zagrożenie dla świata, było jego zamiłowanie do władzy i obsesja na punkcie zdobycia większej władzy. Oprócz łamania praw człowieka, którego się dopuścił, Saddam został również oskarżony o próbę uzyskania broni jądrowej i użycie broni masowego rażenia przeciwko własnemu narodowi. Kiedy Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ) nałożyła na Irak sankcje po tym, jak inspektorzy znaleźli w kraju ślady broni masowego rażenia, Saddam odmówił współpracy z ONZ, twierdząc, że sankcje były próbą Zachodu osłabienia irackiej gospodarki i osłabienia go jako przywódcy. W 2003 roku koalicja pod wodzą USA dokonała inwazji na Irak (znanej jako Operacja Iracka Wolność) i obaliła rząd Saddama Husajna.
Wojna w Zatoce Perskiej i jej konsekwencje
W wyniku sankcji Irak bardzo ucierpiał: jego gospodarka została sparaliżowana, system opieki zdrowotnej upadł, a jego mieszkańcy cierpieli z powodu ubóstwa, niedożywienia i chorób. Mieszkańcy Iraku mieli wiele powodów, by nienawidzić Saddama Husajna, ale sankcje były jednym z najbardziej niszczących aspektów jego rządów. Wielu ludzi uważa, że sankcje nie miały na celu osłabienia Saddama, ale wzmocnienie go poprzez spowodowanie, że Irakijczycy mieli pretensje do zachodnich mocarstw, które je nałożyły.
Operacja Iracka Wolność i upadek Saddama
W następstwie ataków terrorystycznych z 11 września, rząd USA twierdził, że rząd Saddama Husajna jest powiązany z al Kaidą i że Irak rozwija broń masowego rażenia. W 2002 roku rząd amerykański zaczął budować sprawę przeciwko Saddamowi i jego rządowi, a w marcu 2003 roku Stany Zjednoczone i ich sojusznicy najechali Irak i obalili rząd Saddama Husajna. Podczas gdy wielu Irakijczyków cieszyło się z końca rządów Saddama Husajna, inni byli nieufni wobec motywów rządu USA, obawiając się, że Stany Zjednoczone napotkają opór w Iraku. W rzeczywistości iracka partyzantka stawiała opór wojskom amerykańskim, angażując się w konflikt zbrojny z siłami USA i zabijając wielu Amerykanów. Opór był prowadzony głównie przez irackich szyitów i niewielką liczbę sunnitów, którzy sprzeciwiali się rządowi Saddama Husajna.
20-06-22
Autor @portal
